"అమ్మా, ఈ లిటిక్కాయని
నేను తింటున్నాను", అంది ఏడేళ్ళ ధృతి, సంధ్యాదీపం పెడుతున్న వాళ్ళమ్మ లావణ్యతో. దీపం పెట్టాక, తులసమ్మ కోసమని ఓ వెలిగించిన అగరువత్తుని
తీసుకెళ్తున్న లావణ్య, "ఏ లిటిక్కాయ? మన ఇంట్లో అంత
చిన్న కాయలు లేవే?" అని గొణుక్కుంటూ తులసి
కోట కేసి నడవసాగింది. "ఇదిగో!" అని ఓ అరగంట ముందు గుడిలో అర్చన
చేసినప్పుడు ఇచ్చిన అరటిపండును చూబిస్తూ దారికడ్డం పడింది ధృతి. "కొంచెంలో
చెయ్యి కాలి ఉండేది. ఏమిటీ వేషాలు?" అని కూతుర్ని
కోప్పడి, ఆ పండును చూసి, "ఇది దేవుడిచ్చిన
పండు. దాన్ని లిటిక్కాయ అనకూడదు. అందరితోనూ పంచుకోవాలి, అంటే పైడమ్మతో
సహా," అని నీతి ఉపదేశించింది లావణ్య.