స్వీయ కవిత- వెన్నెల రేయి అలకేలనోయి- కౌసల్య విన్నపము

కౌసల్య విన్నపము:

చందురుని కోరిన అద్దంలో చూపారు నాన్న

మరిక అన్నం వద్దని మారాము చేసెదవేలా?

చిత్రకవిత-ప్రేమ లాల

ప్రేమ లాల

మబ్బుల మెత్తటి పరుపు లేదు

కాయకష్టం చేసిన నా కాళ్ళే పరుపు.

చిత్రకవిత- మంచి పనులు చెయ్యి, చెడ్డ పనులు చెయ్యకు

మంచి పనులు చెయ్యి, చెడ్డ పనులు చెయ్యకు

మొక్కలు నాటామని లెక్కలు చెప్తే చాలదు

వాటిని సరిగ్గా సాకామా లేదా చూసుకోవాలి

నీళ్ళు మాత్రమే పోస్తే సరిపోదు

కాలుష్యపు పదార్థాలు లేకుండా చూసుకోవాలి.

చిత్రకవిత- ఆ కళ్ళు చాలు

ఆ కళ్ళు చాలు

‘అందమే ఆనందం’ అని పాడిన ఈమె అందానికి అందం

ఏమిటో ఆ మాయ! నటనలో చాకచక్యం ఆమె సొంతం

చిత్రకవిత- చిట్టితండ్రి

చిట్టితండ్రి

పుట్టింది రెక్కాడితేగాని డొక్కాడని పేద కుటుంబంలో

ఆకలి అలవాటైన అతనికి, కట్టేందుకు బట్టలు కూడా కరువే!

ఆడిపాడాల్సిన పసితనంలో వయసుకి మించిన భారం మోస్తున్నాడు-

చంకలో ఉన్న తమ్ముడు కాదు, వాణ్ణి జాగ్రత్తగా చూసుకోవాల్సిన బాధ్యత

ఆ పసితతనపు అమాయకత్వం మిగిలిన పిల్లలు వెకిలిగా నవ్వినా పట్టించుకోదు

వాళ్ళకేం తెలుసు, ఆ మనసులో ఏముందో?

చిత్రకవిత- ఆధునిక అన్నపూర్ణ

ఆధునిక అన్నపూర్ణ

పేదరికం పాత విషయమే

ఆకలి కూడా అంతే

ఆకలి గొన్నవారికి కూసింత

బువ్వ పెడితే అన్నపూర్ణ అనేవారు.